Populaire berichten

zaterdag 29 augustus 2015

Mindfulness, Thich Nhat Hahn

Overgenomen uit de dagblad Trouw.

Zenmeester Thich Nhat Hanh (85) bracht het fenomeen mindfulness naar het Westen. Vanuit zijn Franse kloostergemeenschap Plum Village laat hij mensen ervaren dat geluk maakbaar is. 'Ik probeer een eeuwenoude schat te ontsluiten.'

Thich Nhat Hanh
Starend in de vijver begint Thich Nhat Hanh (85) de dag. Naast hem zitten 'zijn' nonnen en monniken, allemaal met kaalgeschoren hoofd en gekleed in donkerbruine pij. De zon komt op over Plum Village, het boeddhistische klooster gelegen in een uithoek van de Franse Dordogne. Zoals de zenmeester, vredesactivist en Vietnamese monnik daar zit, op een doorkliefde boomstam, is hij de rust zelve.

Thich Nhat Hanh is de man die het begrip 'mindfulness' introduceerde in het Westen. Mindfulness betekent zoveel als bewust of aandachtig leven. Het begrip heeft in korte tijd een enorme vlucht genomen; massa's mensen zweren erbij, en vooral onder psychologen kent het grote populariteit. Nederland telt inmiddels meer dan vijftig sangha's, lokale meditatiegemeenschappen, geschoeid op de leest van Thich Nhat Hanh. De 2100 kaarten voor zijn lezing, eind augustus in het World Forum in Den Haag, waren in een mum van tijd uitverkocht.

Wat mindfulness echt inhoudt wordt pas duidelijk door te kijken naar hoe de zenmeester beweegt, spreekt en uit zijn ogen kijkt. Vloeiende armbewegingen, behoedzame stappen, doordachte zinnen: hij belichaamt het begrip.

Kort wijst hij naar de vijver; de allereerste lotusbloem van het jaar springt net open. Een 'heilige lotus', voor boeddhisten symbool voor zuiverheid. "Interview die maar", zegt Nhat Hanh, terwijl hij opstaat en wegloopt. "Die heeft je een hoop te vertellen."

Bijna slaat de vrees toe dat de monnik het meent. Een Amerikaanse journalist die voor een interview kwam troonde hij ooit mee op een wandelmeditatie - in volkomen stilte. Sowieso geeft Thich Nhat Hanh nauwelijks interviews, een van de laatsten die de eer had was Oprah Winfrey.

Zijn streven naar vrede ten tijde van de oorlog in Vietnam - hij zette er een grote vrijwilligersorganisatie voor jongeren op - kwam Nhat Hanh duur te staan: hij werd voor bijna veertig jaar verbannen. Martin Luther King, die hem voordroeg voor de Nobelprijs voor de vrede, noemde de zenmeester een 'apostel van vrede en geweldloosheid'.

Nu woont hij al tijden in Frankrijk, vlakbij zijn eigen kloostergemeenschap Plum Village, die hij dertig jaar geleden oprichtte. Er verblijven niet alleen monniken en nonnen, als leek kun je er ook retraites volgen. Canadezen, Brazilianen, Zuid-Koreanen, van over de hele wereld komen mensen naar Plum Village toe. De bewondering voor Thich Nhat Hanh neemt nog net geen vorm van verafgoding aan. Hij woont zelf niet tussen de gemeenschap - om niet voortdurend aangeklampt te worden. Geen overbodige luxe, blijkt wel. Als een Amerikaanse dame hoort dat ik hem zal spreken, vraagt ze me een briefje door te geven aan 'Thay' (meester), zoals zijn volgelingen hem liefkozend noemen. En een Canadese volgelinge gaat nog verder: zij wil dat ik hem haar zelf ontworpen medaillons laat signeren.

Het blijkt mee te vallen. De lotus hoeft niet in zijn eentje alles te vertellen. Thich Nhat Hanh wijst de weg naar zijn kamertje in Plum Village. Daar gaat hij op de grond zitten. Gewoontegetrouw in lotushouding, pal tegen de muur.

Wanneer ontdekte u dat 'mindfulness' u gelukkig maakt?

Thich Nhat Hanh reikt naar zijn kop thee. Minutenlang blijft het stil, voor hij zacht begint te spreken. "Het inzicht kwam langzaam, nadat ik het boeddhisme diep had bestudeerd. Op de goede wijze mindfulness beoefenen, ontdekte ik, brengt geluk. Ook in tijden van oorlog en destructie. Juist toen, in Vietnam. Ik werd overweldigd door wanhoop en zorgen, maar dankzij de oefeningen overleefde ik.

"Zo kon ik mensen helpen. Het 'geëngageerd boeddhisme', zoals ik het noem, is in de oorlog geboren. Mindfulness is ook: bewust zijn van wat er gaande is in de wereld. Weten dat mensen dood gaan door geweld of honger. Praktiseren doe je niet alleen in de tempel, maar ook daarbuiten. Na een bomaanslag kun je gewonden en wezen helpen. Boeddhisme kan overal in de maatschappij gepraktiseerd worden. Door politici, studenten, leraren. En zelfs door soldaten."

Soldaten?

"Ja, net zo goed door soldaten. Door mindfulness aan te wenden als je anderen helpt, houd je het langer vol. Het behoedt je voor wanhoop, woede en frustratie, en levert minder lijden op. Sterker, het lijden wordt opgeheven. Wie toch lijdt, past de oefeningen niet goed toe.

"Honger heb je nodig om met plezier iets te eten. Zo is geluk te herkennen tegen de achtergrond van lijden. Omdat ik de oorlog in Vietnam van dichtbij heb meegemaakt, koesterde ik het stoppen van het doden enorm. Je moet niet te bang zijn voor lijden. Je moet het kunnen aanraken om geluk beter te waarderen."

Wie geen lijden kent, kan dus niet echt gelukkig zijn?

"Overal ter wereld is genoeg lijden om gebruik van te maken. Het is onnodig om daarvoor naar een arm land te reizen. Vieze modder brengt een schitterende lotus tot bloei. Geluk hangt van jou af."

Geluk is maakbaar?

"Ja."

Heeft iemand die ongelukkig is dat dan aan zichzelf te wijten?

"Het probleem is, dat we geneigd zijn om geluk te zien als iets groots. Maar het is iets heel kleins. En het is meteen te produceren. Een paar stappen zetten in mindfulness kan ons lichaam binnen een paar seconden vervullen met geluk, vrede en kalmte. Geluk is een gewoonte, zoals tandenpoetsen. Rustig tandenpoetsen, niet gehaast. Een moeder kan het haar kind leren."

U heeft het boeddhisme vertaald naar westerse methode. Waarom is dat nodig?

"Ik doe dat niet zozeer speciaal voor het Westen, maar voor jongeren, de nieuwe generatie. Want vaak volgen mensen de oude teksten en oefeningen, maar zonder tot de essentie door te dringen. Eigenlijk heb ik een eeuwenoude schat geprobeerd te ontsluiten. De leer was gewoon niet simpel genoeg."

Kan iedereen 'mindful' zijn?

"Ja. Ook wie van nature niet zo aandachtig leeft, kan het met een beetje hulp toch één of twee momenten zijn. Bij de thee of het ontbijt. Desnoods kan een vriend je eraan herinneren. Dat is het fijne van een gemeenschap als Plum Village. Wanneer een ander langsloopt die vrede en energie uitstraalt, weet je weer dat jij daar ook toe in staat bent."

Mindfulness is mateloos populair, het is een heuse industrie geworden. Bent u niet bang dat mensen aan de haal gaan met uw ideeën?

"Begrippen als democratie of vrijheid worden ook verschillend uitgelegd. Natuurlijk is er veel onbegrip over mindfulness. Een groot misverstand is dat het een dogma is, iets theoretisch. Maar het is een vaardigheid. Praten over mindfulness zonder het toe te passen leidt nergens toe."

Maar er ligt bij wijze van spreken zelfs mindfulness badzeep in de schappen.

"Dat is prima, afhankelijk van hoe het gebruikt wordt. Als iemand na het lezen van het woord 'mindfulness' bewuster van zijn douche geniet, is het goed."

Een paar jaar geleden raadde een Nederlandse psychiater zijn cliënte aan te stoppen met haar medicijnen, en moedigde haar aan om naar Plum Village te gaan. Ze raakte in een diepe psychose na een meditatiesessie, en moest acuut opgenomen worden in het ziekenhuis. Wat doet u om dit soort situaties te voorkomen?

"De gemeenschap oefent een aantrekkingskracht uit op mensen met ernstige aandoeningen. Pas is er nog iemand op het dak geklommen. Van gasten die aandoeningen hebben, weten we dat meestal niet, omdat ze dat proberen te verbergen. We zijn geen psychiatrisch ziekenhuis. Als ze hier niet beter worden, ligt dat niet aan het programma.

"Mensen willen vaak te snel gaan. En bijvoorbeeld meteen stoppen met medicijnen. Maar zoiets moet langzaam afgebouwd worden. Misschien zei die Nederlandse psychiater wel: 'Je moet niet rekenen op medicijnen alleen'. Die cliënte wilde het zelf graag horen, denk ik. En hier trof ze niet de juiste broeder of zuster die haar kon helpen. Maar dat laatste kan niet de enige reden geweest zijn dat ze in het ziekenhuis belandde."

Zelf vertelde u over een vrouw die aan kanker leed, opgegeven was door de artsen, en nog maar drie maanden te leven had. Na haar verblijf hier, beweerde u, kon men plots geen tumor meer vinden, en leefde de vrouw nog 19 jaar. 'Mindfulness kan wonderen verrichten', zei u. Gelooft u echt dat deze vrouw beter is geworden door mindfulness?

"Dat weet ik niet precies. Maar het was duidelijk dat ze haar situatie accepteerde, ook de naderende dood, en probeerde te genieten van iedere minuut die ze nog had. Ze wijdde zichzelf honderd procent aan het heden: dat is mindfulness. Wanneer je alles loslaat, heeft je lichaam de capaciteit te herstellen."

Vindt u het niet gevaarlijk om te suggereren dat mensen hier kunnen genezen van dodelijke ziekten?

"Het is gewoon een verhaal, niet bedoeld om iemand over te halen. Er kan een wonder gebeuren als je je lichaam toestaat volkomen te ontspannen. Dat betekent niet dat we aanraden te stoppen met doktersbezoek of medicijnen. We hebben die vrouw zelfs gedwongen naar de dokter te gaan. Het blijft een wonder."

U bent nu 85 jaar. Wat wilt u nog doen?

Bij wijze van antwoord geeft de zenleraar een stomp tegen zijn bovenbeen, en verheft even zijn stem. "Zoals ik het zie, ben ik niet dit lichaam." Hij wijst naar de monniken en nonnen die tijdens het interview niet van zijn zijde zijn geweken. "Ik zie mijzelf in hem, en in haar. Ik zal nog lang voortbestaan. We zijn een rivier, geen druppels water, geen individuen. Wat we willen doen, doen we iedere dag. Er is niets anders waar we op hopen. Jonge mensen blijven komen. De rivier stroomt en groeit, en dat is prachtig. We zien bezoekers hier samen lachen en zich met elkaar verzoenen. Ons geluk is gemaakt van het geluk van anderen. Zo voelen wij het allemaal."

Thich Nhat Hanh schuifelt weg. "Vergeet je de lotus niet? Echt, die heeft je een hoop te vertellen."

woensdag 26 augustus 2015

The basic unity in every situation (Douwe Tiemersma)


The basic unity in every situation
by dtiemersma
Advaita Post Volume 16, No. 2

Text Satsang

From an advaita talk with Douwe Tiemersma, Schiermonnikoog, February 6, 2005

The basic unity in every situation

With most spiritual traditions it’s about learning to see and experience certain things. These can be beautiful experiences or great truths. But when the person who has these experiences stays more or less the same, what’s really changed? The experiences can be important for the person, so the person remains. In Advaita it’s about a realization that is so radical that everything changes. The insight that breaks through means that a totally different situation arises. There is an insight of how it is, while at the same time, there is an actualization of that newness. Both go together. If you want to stick to a certain place and attempt to understand everything from there, things may become a bit clearer mentally, but it goes no further. You can learn many wise things, but if it stays with: “I know it”, “I find that important”, “Now I know that”, then you get a head full of wisdom while the old situation remains essentially the same. So you can fill up all the bookshelves in your head, but it doesn’t do much. It’s about the complete realization of the absence of the old ‘I’-person, the absence of the ‘I’-person who says, “I think”, “I know”, “I understand”. It’s about that ‘I’ disappearing.

The ‘I’ is a set of self-images, stories and cramps. They are just stories, it’s just a little piece of tension. When you relax, there’s just nothing left. You walk on the beach, the sea, the blue sky and there’s no person to be seen. Actually, this situation is always already there. It’s just that when you hold onto all kinds of things in your head, an ‘I’ gets recreated. When these wrong images disappear, when these contractions disappear, it’s lucid. See how easily this lucidity is disrupted when you create certain images. It clouds the view and narrows the consciousness. When the grasping after those images ceases, it’s all clear again. It’s that simple. That grasping has to do with the creation of boundaries. That is the basis of all suffering. When the grasping disappears, everything is open and lucid; there is no boundary to be seen. For so long as things continue, they happen by themselves. There is no ‘I’ that has to do anything.

But you can’t force that, can you? Doesn’t it just happen to you?

It’s a question of looking. You look and see: there’s absolutely no ‘I’. It’s artificial to bring in all sorts of ideas there. When you let go of all that artificiality there’s no person to be found. You have to think about it in order to create a person again with all kinds of ideas about characteristics, functions, locations, etc… When you just let go of all that, it’s gone. Then, at most, they are phenomena that come and go. They remain light and transparent. There’s no clumping together of something that wants to maintain itself. When these clots dissolve, what’s left over? Temporary energetic phenomena in the great space. It’s a game. So too, reciprocally: don’t restrict one another. Because you don’t just restrict yourself internally, but in relationships, too. All kinds of images are projected onto a particular place with a particular name. Partially, you take that on. Also partially not, and then you emanate: I’ll just show you who I am. Then you get the situation of relationships and individuals who try to hold themselves and each other down to a particular place. When you create separations you need all kinds of external rules in order to keep the ball rolling. Then there can be many ideals, but if the starting point is wrong, the suffering remains. Actually, it’s much more like a sea with waves. A small wave rises and a moment later it’s gone again and then other wavelets arise. There is just one ocean and some wavelets arise there, but the basic unity remains.

Then wouldn’t you be completely unable to communicate with one another? When you use words, immediately there are all kinds of images.

Of course, that’s how it goes, but these are all things that disappear again too. Of course, the chatter about this and that is all nonsense. You shouldn’t make it more important than it is. But what’s it really about? We enjoy being together and so we say something now and then. What we say doesn’t matter that much. The underlying connection doesn’t depend on talk. It wouldn’t be so good if that was the case. So when you talk, don’t restrict the other in images. When it’s a relationship that rests on this deeper connection, something can be said now and then and then it’s good. You can be quiet and then it’s also good.

 

So it’s best to stay with your own openness.

 

That’s the most important. That should be very clear, in every situation. Because every situation has the tendency to harden. Especially in reciprocal discussions, in communication, in relationships, it happens very easily and subtly. It’s not just on the level of the sentences that you speak, it also happens quite directly on the emotional level, on the energetic level. When you stay with yourself, when you remain completely open, then you see a change in your environment. Then something has changed, not only in yourself in relation to this cramp, but you see that the whole situation has changed through this openness. Then the old things just aren’t so important anymore. When you are open, this basic unity is there. You don’t even have a clear center anymore. Then it doesn’t matter anymore if a particular energy comes towards a particular body, you don’t feel attacked by it because you’re not closed in there. If, for example, some aggression comes towards you and you begin to laugh from out of that openness, that aggression is immediately gone.

 

******

dtiemersma | February 1, 2015 at 7:08 am | Tags: recognizing the basic unity in relationships, recognizing the basic unity of life, the basic unity underlying every situation | Categories: Advaita Post | URL: http://wp.me/p29lxm-xB
Comment    See all comments    Like
Unsubscribe to no longer receive posts from thegroundlessopenness.
Change your email settings at Manage Subscriptions.

Trouble clicking? Copy and paste this URL into your browser:
https://thegroundlessopenness.wordpress.com/2015/02/01/the-basic-unity-in-every-situation-2/
Thanks for flying with  WordPress.com

dinsdag 25 augustus 2015

Post NL maakt boeken zoek!

PostNL heeft 25 boeken van onze uitgeverij Advaita kwijtgemaak. Na weken zoeken belde ze me op. Ik kan een nieuwe gratis pakketzegel krijgen van 6,75 euro. PostNl heeft de boeken naar Bussum gestuurd I.p.v. naar Culemborg. Track en Trace blijkt ook geen zin te hebben. Een vergoeding krijgen we niet want het is niet aangetekend verstuurd. Ja, als je alle boeken die je verstuurd moet gaan aantekenen worden de boeken nog duurder ...
Shame on you PostNl. #PostNL

Misschien toch maar DHL of een van de andere gaan proberen.

zondag 23 augustus 2015

NU

Het is de tijd dat de libellen sterven. Soms hangen ze nog aan de takken. Overleden en wel. De Libelle is zich nooit bewust geweest van zijn of haar sterfelijkheid. Je kan jezelfs afvragen of ze wel sterven, want er was in feite niemand om te sterven. Er was slechts Leven. Er is slechts het eeuwige NU. Problemen kunnen nooit bestaan in het NU.

Victor

vrijdag 21 augustus 2015

woensdag 19 augustus 2015

Illusie (Victor Hooftman)

De pinguïn kijkt verveelt naar buiten.
De zwaan draait zijn nek ver om achter zich te kijken.
De merel kijkt me aan.
De boeddha zit tussen ze in.
In serene rust, te mediteren.
Ze zijn van glas, van hout.
Ik hoor ze zeggen tegen elkaar dat ik niet besta.
Dat ik een illusie ben.
Want ik ben van vlees en bloed.

Victor

maandag 17 augustus 2015

Problemen oplossen

Het beste wat je de mensheid kan geven is je eigen realisatie van het Nu. Als je problemen op gaat lossen creëert dat altijd een nieuw probleem. Het nieuwe probleem ontstaat doordat je zelf ook wat wilt bereiken. Onbaatzuchtigheid bestaat niet in het ego.

The best thing you can give to humanity is your own realization of the Now. If you are going to solve problems it always creates a new problem. The new problem arises because you also want to achieve something. Altruism does not exist in the ego.

Victor

vrijdag 14 augustus 2015

Stilte.

Als je het vermogen heb stil te zijn waarom zou je dan niet stil zijn? Hoe brengt stilte iets over?

Victor

maandag 10 augustus 2015

De zon blijft schijnen (Victor Hooftman)

De zon blijft schijnen,
Mijn hemel blijft blauw,
Ik ben waar ik zijn moet,
Gearriveerd in het Westen,
Gearriveerd in het Oosten,
Ik hoef niets meer,
Ik ben klaar met het werk,
De zon blijft schijnen,
Maar dat deed hij altijd al,
Achter de wolken altijd en eeuwig,
Ik mag rusten en dansen,
Ik mag schreeuwen en mediteren,
Ik mag alles want er zijn geen normen,
De moraal is weggevaagd,
Ik ben gelukkig,
Omdat ik niets meer hoef,
Ik ben gelukkig,
Omdat ik nog steeds van alles mag.

Defending ...

What are you defending if you exhibit defensive behavior?

maandag 3 augustus 2015

Nisargadatta Maharaj

De Nederlandse Advaita is vooral geïnspireerd door Nisargadatta Maharaj. Uit Bombay tweede helft van de vorige eeuw.  Niet iemand uit de hogere kringen maar een verkoper van Indiase sigaretten.  Om een paar leerlingen te noemen die hem bezochten: Wolter Keers, Alexander Smit en Douwe Tiemersma. Op de foto even een kern genoemd van de advaita zoals hij dat puntig kon vertellen.

Victor

zaterdag 1 augustus 2015

Een haiku

Hoe verfrissend
Het hinniken van een pakpaard
Dat is ontdaan van al zijn lasten!